زیتون

...یارا بهشت صحبت یاران همدمستدیدار یار نامتناسب جهنمستهر دم که در حضور عزیزی برآوریدریاب کز حیات جهان حاصل آن دمستنه هر که چشم و گوش و دهان دارد آدمیستبس دیو را که صورت فرزند آدمستآنست آدمی که در او حسن سیرتییا لطف صورتیست دگر حشو عالمستهرگز حسد نبرده و حسرت نخورده‌امجز بر دو روی یار موافق که در همستآنان که در بهار به صحرا نمی‌روندبوی خوش ربیع بر ایشان محرمستوان سنگ دل که دیده بدوزد ز روی خوبپندش مده که جهل در او نیک محکمستآرام نیست در همه عالم به اتفاقور هست در مجاورت یار محرمستگر خون تازه می‌رود از ریش اهل دلدیدار دوستان که ببینند مرهمستدنیا خوشست و مال عزیزست و تن شریفلیکن رفیق بر همه چیزی مقدمستممسک برای مال همه ساله تنگ دلسعدی به روی دوست همه روزه خرمست زیتون...

...همین کــه مـــوی سیاه تو شد رها در باد..چه بی بهانه شکستم چه بی صدا در باد..شکست بغض من وُ چشم های مضطربـــمگــریـسـت عطـــــر پــراکنــــده ی تو را دربادغروب بـــود کــــه رفتــــی و باد مـــــی آمــدچــــه گریـــه ها که نکردم غــروب ها در باد..به سمت باغِ خـــزان دیــده برنمــــی گــــرددشکوفـــه ای که شد از شاخـه ها جدا در بادمیــــان داغ تــــو و اشــــک و آه حیـــرانـــــمدر آتـش است دلـــــم یـــا در آب یـــا در باد... زیتون...